MVV Gazet, maart 2021

DJIBRIL DIANESSY: ‘NIET TE VEEL DENKEN, GEWOON DOEN’ waar MVV hem op huurbasis oppikte bij Fortuna. Dianessy schoot de Sittardena- ren met 11 goals en 9 assists in 2018 bij - na hoogstpersoonlijk naar de eredivisie. Toch twijfelde hij niet lang toen MVV zich meldde. “Ik kende een moeilijke perio- de bij Fortuna. Ik speelde niet, en dat is toch het enige dat voor mij telt. Minuten maken en belangrijk zijn voor de ploeg, meer doelen heb ik niet. En die kans krijg ik nu bij MVV.” Veel tijd om zich aan te passen had Dia- nessy niet nodig. Al in zijn tweede wed- strijd, thuis tegen Excelsior, wist hij het net te vinden. Ook in de andere wedstrij- den was hij met zijn techniek en snelheid al van waarde voor zijn nieuwe ploeg. Na zijn doelpunt tegen de Rotterdam- mers groette hij via de camera zijn moe- der. “Mijn hele familie is belangrijk voor me”, legt hij uit. “Zeker in een periode vol blessureleed weet je wie echt om je geeft. Kijk, als je scoort en goed draait wil iedereen vrienden met je zijn, maar als je bijna een jaar alleen maar moet revalide- ren, zoeken veel minder mensen contact. Mijn moeder en mijn broers en zussen waren er altijd. Vandaar dit eerbetoon aan hen.” Familiegevoel De Franse spits heeft het goed naar zijn zin in Maastricht. “Eigenlijk is er niet veel verschil met Fortuna. Ander stadion, andere kleuren, maar qua warmte zijn beideclubs vergelijkbaar. Familiegevoel. Ik ben hier ook uitstekend opgevangen door de staf en de spelers.” Alsof het afgesproken is, komt op dat moment doelman Mike Havekotte voorbij, die Dianessy uitbundig toezingt. “Ha, het liedje dat de fans in Sittard voor me zongen”, lacht de spits. “Laten we hopen dat de fans ook in Maastricht snel voor me kunnen zingen.” Want het doel van Dianessy is duidelijk: minuten maken en belangrijk zijn. “Goals of assists maakt me niet veel uit, als ik de ploeg maar kan helpen.” Nadenken over zijn twee zware blessures doet hij in elk geval niet meer als hij het op het veld staat. “Waarom zou ik? Het is geweest, hoe meer ik er bij stil sta, hoe lastiger het wordt. Nee, ik geniet weer op het veld, dat is veel belangrijker. Zoals ik al zei: niet te veel denken, gewoon doen.” Volgend seizoen Hoe lang hij dat in het rood-wit doet, is de vraag. Zijn contract bij Fortuna loopt af. Dianessy haalt zijn schouders op. “Daar ben ik nu nog niet mee bezig. Misschien speel ik volgend seizoen nog hier, misschien ook niet. We zullen zien.” Veel MVV-supporters zullen inmiddels hopen dat hij zijn ‘lijfspreuk’ ook nu zal volgen: niet denken, maar doen. Elke transferperiode heeft MVV wel een speler die nét voor het verstrijken van de deadline nog wordt binnengehaald. In de afgelopen winterperiode viel die eer te beurt aan Djibril Dianessy. Fransman in Fortunese dienst, nu op huurbasis in het rood en wit. “Minuten maken en belangrijk zijn voor de ploeg, veel meer doelen heb ik niet.” KOMEN EN GAAN | SAME SJEVRAOJE 5 FRANS ERENS, DE ‘KLEINE, GROTE MAN’, VERLAAT MVV Hij was vanaf 2013 onder andere. di- recteur, accountmanager, commercieel medewerker en de laatste jaren, samen met Karel Brouns, projectmanager bij MVV. Recent om Erik Noor in te werken, kort in dienst van de club, maar de an- dere jaren, als vrijwilliger. Gezien de indrukwekkende lijst kan Frans Erens met recht ‘Mister MVV’ wor- den genoemd. Maar op deze eretitel zit Erens niet te wachten. Nu zegt hij MVV vaarwel en gaat genieten van zijn vrije tijd met zijn vrouw Paula. “Samen reizen en wandelen, met name in de Alpen in Zwitserland”, zegt Erens. “Nog iets van de wereld zien en werken als voorzitter van het CDA Valkenburg. Maar op enig moment moet je bij elke job plaats ma- ken voor jongeren en zo hoort dat”. Als de in Vilt geboren Frans Erens (72) ergens aan begint doet hij dat met over- gave. Zijn leidinggevende capaciteiten (Erens was directeur van cementfabriek ENCI Maastricht) en nuchtere zakelijk- heid helpen daar zeker bij. Maar hij wil bijstand. Medewerking van zijn onder- geschikten waar hij nauw mee samen- werkt. Hij zei ooit een hekel te hebben aan medewerkers die zeiden, nadat hij een dringende boodschap aan hen meegaf: ‘…..ik zal het doorgegeven….’. Erens ontplofte dan zo ongeveer en re- pliceerde: ‘Hoe bedoel je: doorgegeven. Doe er iets mee, ga aan de slag, verdorie. Handen uit de mouwen anders komen we er niet.’ Zó kennen (oud-)medewerkers Erens het beste. Recht voor zijn raap, absoluut niet te- rughoudend. “Ik ben rechtuit, ik zeg waar het op staat.” Toen de ‘kleine, grote man’ in 2013 bij MVV aantrad als directeur wachtte hem een gi- gantische taak. Niet alleen het wegwerken van een schuld van plusminus 650.000 euro, maar ook het leiden van de organisa- tie MVV. “Ik was daar niet bang voor”, zegt Erens. “Ik had door de jaren heen genoeg ervaring opgedaan als directeur van de ENCI in Maastricht, waar ik rond de 400 medewer- kers moest leiden en diverse reorganisaties moest doorvoeren. Dus dat moest ook luk- ken, dacht ik. Maar het was zwaarder dan ik had gedacht. Ik maakte vaak meer dan 60 uren per week maar uiteindelijk hebben we schoon schip gemaakt. Sterker nog, MVV maakte winst. Dat was al lang niet meer voorgekomen. Overigens, zoiets speel je niet in je eentje klaar, hoor. Daar heb je veel hulp bij nodig.” Over de toekomst van ‘zijn’ MVV praat Erens honderduit maar ziet ook meteen de moei- lijkheidsgraad daarvan. Omdat hij als kenner ziet dat MVV afhankelijk is van de jeugd. “Daarom zou de club moeten investeren in de jeugdopleiding”, zegt Erens. “Ben dan ook blij dat nu de opleidingstak van MVV se- rieus gestalte gaat krijgen. “Ik droom meer dan eens dat er een speler wordt opgeleid in Maastricht die vervolgens verkocht wordt voor een miljoen. Geweldig toch? Zou MVV meteen uit de geldzorgen zijn. Of het vrij- wel onmogelijke maar wel rationele idee: MVV, Fortuna en Roda moeten één Zuid-Lim - burgse club vormen. Ik ben me bewust dat daar nogal wat bezwaren aan kleven en ook ik ben daar niet zo’n voorstander van. Maar noem mij maar eens een andere oplossing, investeerders willen hun geld vooral terug- zien. Tegenwoordig vissen de clubs in de- zelfde vijver. Dat is niet rendabel. De spon- soren waar het geld vandaan moet komen zitten nu als supporters op de tribune. Maar we blijven dromen van een mooie, gezonde club met een volle Geusselt, waar we allemaal graag naartoe komen. Frans gaat MVV als werknemer/vrijwil- liger verlaten. Hij tekent zijn tijd bij de Maastrichtse club als een enerverende, leuke, leerzame en dynamische periode. Dan neemt hij zijn afscheidscadeau, een fles Schotse whisky, pakt de twee kaar - ten met mooie teksten van het perso- neel en zegt: “Ik reken erop dat het goed gaat met MVV.” Veer zien us! Maart 2018 en juli 2019. Absolute pech - maanden voor Djibril Dianessy. Twee keer werd hij geconfronteerd met een zware knieblessure die hem bijna twee jaar aan revalidatie kostte. Je zou voor minder in een hoek gaan zitten treuren. Maar Dia- nessy niet. De aanvaller lacht bijna altijd. “Natuurlijk waren die periodes zwaar, vooral mentaal. Maar je moet niet te veel denken, je moet gewoon doen. Focussen op je herstel, daar aan werken met de me- dische staf en dan terug het veld op.” Dat doet hij inmiddels in de Geusselt,